Tweede Boomdwarsstraat 11

Rond 1890 woonden er 82.000 mensen in de Jordaan. Meer werden het niet. In veertig jaar daalde dat aantal namelijk naar 50.000, vooral door slechte woonomstandigheden. Tot de Eerste Wereldoorlog reed er zelfs nog een Boldootwagen rond om poeptonnen te legen - riolering was er niet.

De Woningwet van 1901 zorgde voor betere arbeiderswoningen op andere plekken in de stad, waardoor mensen vertrokken uit de buurt. De gemeente sloopte de ergste sloppen, maar zonder nieuwbouw trok er eigenlijk gewoon weer een nieuwe golf armen in de oude panden. Tijdens de hongerwinter van 1944 werd uit leegstaande panden hout geroofd voor brandstof. De Jordaan verloederde verder en na de oorlog zakte het inwonertal tot 40.000.

Wanneer keerde het tij?

Vanaf 1980 veranderde de buurt. Hogere inkomens ontdekten de Jordaan en gentrificatie begon: stijgende woningprijzen, woningsplitsing, duurdere winkels en horeca. Dat heeft ervoor gezorgd dat het gemiddelde inkomen en opleidingsniveau hier nu ruim boven het Amsterdams gemiddelde liggen.

Wat een contrast eigenlijk, van de armste wijk van de stad naar een van de duurste.

Op Volksbuurtmuseum.nl wordt de vraag gesteld: is de Jordaan na al die veranderingen nog een volkswijk? Nee, de oude volksbuurt is niet meer. Er wonen nu nog 18.000 mensen in 13.000 woningen. Waar in 1890 een huis gemiddeld 4,4 bewoners telde, zijn dat er nu 1,4. Opvallend is wat achterblijft: het aantal kinderen.

‍