De String Skater

Als we het hebben over paradijsvogels, dan denken we aan… de stringskater (1956-2023). Wie kende ‘m niet? De man die wekelijks de stad doorkruiste in zijn string. Wat een vrijheid, wat een moed, wat een pure vorm van jezelf zijn. Ik voel trots als ik eraan denk, terwijl ik de man zelf nooit gekend heb.

Na zijn dood las ik in Het Parooleen tekst die meer mensen zouden moeten lezen:

“Wat een lef en moed had hij om gewoon ‘vrij’ te zijn. Als jonge Amsterdammer zag ik hem wel eens voorbij schaatsen. Naast het geven van een vuile blik, waren mijn eerste gedachten: ‘gadver’ of ‘wat een mafkees’.

Pas naarmate ik ouder werd, begon ik te beseffen wat een lef en moed deze man had om gewoon ‘vrij’ te zijn. En, in het verlengde daarvan, wat een geluk ik heb om in een stad te leven waarin iemand gewoon in zijn (bijna) blote kont over straat kan. Niet omdat het moet, maar simpelweg omdat het kan en omdat het moet blijven kunnen.

Was ik maar eerder wijzer geworden. Dan had ik mijn vuile blik veel eerder ingeruild voor een blik van acceptatie. Het vergt ballen om te zijn wie je bent en te doen wat je wil. Deze gast had wat dat aangaat ballen als watermeloenen. En hij was niet bang deze aan de wereld te tonen.”
Lars Post, Amsterdam

Bijzonder genoeg, werd er tijdens ons bezoek aan het depot van het Amsterdam Museum een kartonnen doos afgeleverd. De conservator had een grote glimlach. Wat erin zat? De skates van de stringskater. Een schat voor het museum.

‍